Montenegro is 'n klein Europese land reg aan die oewer van die Adriatiese See. Ten spyte van sy relatief beskeie grootte, het hierdie staat sy eie kenmerkende taal.
Montenegryse taal
Montenegro, wat ook soms Montenegro genoem word, het sy eie staatstaal, wat Montenegryns genoem word. Terselfdertyd was die proses om sy eie taal deur hierdie klein land te bekom, geensins eenvoudig nie. Tot 1992 moes alle inwoners van Montenegro volgens die destydse geldende wetgewing dus die Serwo-Kroaties praat. In 1992 het die land sy eie vorm van die Serviese taal - die Iekava-dialek - amptelik erken. En eers in 2007 is die grondwet van die staat aanvaar, waarin artikel 13 spesifiek aan die staatstaal gewy is. Sy het veral vasgestel dat die Montenegryse taal sodanig word vanaf die aanvaarding van die Grondwet.
Die taalstatus van hierdie taal is dus minder as tien jaar gelede ontvang, en daarom het dit nog nie 'n paar reëls en standaarde wat kenmerkend is van meer gevestigde tale nie. Byvoorbeeld, algemeen aanvaarde literêre standaarde is nog nie vasgestel met betrekking tot die Montenegrynse taal nie, wat egter die vryheid van kreatiwiteit verseker vir skrywers wat in hierdie taal skryf.
Taalkenmerke
Die Montenegryse taal behoort tot die Suid-Slawiese groep. Beide Cyrilliese en Latynse alfabette word skriftelik gebruik, en die gebruik van beide word bekragtig deur artikel 13 van die Grondwet van Montenegro. In baie opsigte lyk hierdie dialek regtig soos Serwo-Kroaties, wat voorheen aktief in die land gebruik is.
Volgens kenners op die gebied van taalkunde is daar egter 'n wesenlike verskil tussen hulle, wat opgeteken is selfs in die tyd toe die staatstaal van Montenegro die Yekava-dialek van die Serviese taal was. Die feit is dat die sogenaamde "ekavitsa" in Serwië self en die lande wat sy taal vir kommunikasie gebruik, aanvaar is in teenstelling met "yekavitsa", wat in die Montenegrynse taal oorheersend is.
Dit beteken dus dat woorde wat ooreenstem met mekaar in hierdie twee tale, verskillend uitgespreek word. Die woord 'mooi' in Serwies word byvoorbeeld as 'lepo' geskryf en lui dienooreenkomstig 'lepo'. Op hul beurt skryf Montenegriense hierdie woord as "lijepo" en lees dit as "Liepo", en sit dieselfde betekenis daarin.
Vanweë die geografiese nabyheid aan lande wat tot ander taalkundige groepe, byvoorbeeld Griekeland en Turkye, behoort, het Montenegro in sy taal 'n aansienlike aantal geleende woorde wat uit die tale van hierdie state na die Montenegryse leksikon gekom het. Die feit dat daar 'n tydperk in die geskiedenis van Montenegro was toe dit deel was van Oostenryk-Hongarye, het ook hier 'n rol gespeel.
